Hong Kong en Java

Half 2 lokale tijd Hong Kong, na een vlucht van een uur of drie zijn we aangekomen. Na even wachten op onze backpacks kregen we een warm onthaal van Bart en Camp die ons kwamen ophalen. Super leuk om hun na een lange tijd weer te zien! Na even kort bijpraten en in de auto en een lekkere lunch, gelijk doorgereden naar een lokaal marktje waar je allerlei toeristische dingentjes kunt kopen. Na de markt zijn de doorgegaan naar ‘the peak’. Een plek boven op een van de bergen waar je een fantastisch uitzicht hebt over de stad met haar wolkenkrabbers. Hier hebben Bart en Camp een lekker restaurantje uitgezocht waar we na een lange tijd weer een heerlijk wijntje hebben gedronken. Na nog wat bij gepraat hebben ze ons bij ons hotel afgezet.

De volgende dag lekker uitgeslapen. Was toch een vermoeiende dag geweest de dag ervoor. Na een ontbijtje de stad wezen verkennen, naar de promonade geweest, dit ligt aan het water en aan de andere kant van het water zie je allerlei kantoorgebouwen en het beursgebouw. Ook heb je op deze boulevard ‘the avenue of stars’ waar alle Aziatische tv sterren hun handafdrukken hebben neergezet. Zo hebben we bijvoorbeeld Jackie Chang en Bruce Lee hun handafdrukken gezien. ’s Middags hebben Bart en Camp ons weer opgehaald om naar Tai Oi te gaan. Een oud vissersdorpje wat op 45 min van de stad ligt. Hier hebben we de omgeving bekeken met een boot en lekkere thee gedronken. Eind van de middag terug gegaan en ’s avonds zijn we met ze vieren naar het Hong Kong hotel te gaan om daar te eten. Hier hebben we heerlijk Sashimi gegeten. Oftewel Japans. Allerlei kleine gerechtjes die alles bij elkaar een heerlijk maal maken. We hebben daar onder andere Kobe Beef gegeten. Dit is vlees van een koe die de hele dag word gemasseerd en bier te drinken krijgt. Oef dat wel erg lekker. Uiteraard ook Sake en Japans bier gedronken.

De volgende dag gingen we samen het andere kant van het water bekijken, dit houdt in dat we het pontje hebben genomen naar het financiële centrum van HK. Hier hebben we het beursgebouw bekeken en het Times Square van HK in gegaan. Dit was een grote mall met allerlei dure winkels. Leuk voor het ‘window shoppen’. Ook het IFC gebouw (een super groot en hoog kantoorgebouw) bezocht. Op de terugweg hebben we het trammetje genomen naar de ferry wat opzichzelf ook al leuk was. ’s Avonds zijn we naar de lasershow geweest die elke avond bij de promenade word gehouden. Was leuk om te zien, al is die door bezuinigingen niet meer zo spectaculair als vroeger. Na de show bij een Marokkaans tentje gegeten waar een leuk sfeer hing incl. buikdanseres.

Macau, de stad van het gokken, de grote hotels en het onmogelijke mogelijk maken, oftewel het Las Vegas van Azië. Daar gingen we vandaag naar toe. Om kwart voor 10 in de ochtend kwamen Bart en Camp ons ophalen ons af te zetten bij de pier. Na 5 kwartier op de snelle ferry te hebben gezeten en een shuttle bus waren we aangekomen bij ons hotel. Na het inchecken kwamen we er achter dat onze kamer op de 28ste ! verdieping zat. Wow! Wat een uitzicht heb je daar en wat een mooie kamer met het lekkerste bed waar we ooit hebben in gelegen. ’s Middags zijn we begonnen aan de dolhoven van tunnels die tussen alle hotels liggen. We zijn onder andere bij het Hard Rock hotel geweest en het Venetië hotel. Een hotel met op de begane grond een casino en op de eerste verdieping Venetië die ze in het echt hebben nagebouwd, inclusief de grachten, gondels, gezellige huisjes en de stenen bruggetjes. Dus het was een heel onwerkelijk gevoel om de gondels door de grachten te zien varen terwijl we op de eerste verdieping waren. ’s Avonds na een heerlijk diner opzoek gegaan naar het theater. Want Bart had kaartjes voor ons geregeld voor de Water Dancing Show. Wow, wat een show! Geweldig! Helaas waren foto’s maken en filmen verboden.
Na de show ons geluk beproeft in het casino van ons hotel. Allebei geld gewonnen en daarna uiteraard weer verloren. Gelukkig waren we verstandig en hadden we minimale bedragen ingezet.

Een broodje met kaas, nee dat hadden we al een tijd niet gehad. Maar met het internationale ontbijtbuffet was daar een einde aangekomen. Lekker gesmuld van een broodje kaas. Om daarna de taxi te nemen naar het Old Quarter. De binnenstad van het oude (Portugese) Macau. Leuk om zien dat op alle borden nog de Portugese taal staat en dat de stad ook erg Europees is ingericht. Om vier uur waren we beide redelijk op en zijn we weer lekker terug gegaan naar HK.

De volgende dag hebben Bart en Camp ons opgehaald om te gaan lunchen in het IFC gebouw, chic de friemel dus. Op de 103de verdieping lunchen, het is weer wat anders dan we gewend waren. Wat een uitzicht! We konden over heel HK uitkijken en heerlijk Dim Sum gegeten. Daarna hebben we de zus van Camp opgehaald om daarna naar hun lokale markt te gaan om inkopen te doen voor die avond. We gingen lekker barbecueën! Eenmaal thuis bij Bart en Camp de familie ontmoet. Wat een gezellige mensen. We hebben heerlijk gegeten en daarna lekker biertjes en wijntjes gedronken en uiteraard veel gelachen! Al met al een top dag.

Na wat uitslapen toch maar weer op pad gegaan. Dit keer de Ladiesmarket en Goldfish market bekeken, zoals de namen al zeggen. Op de eerste markt was alles te koop wat een vrouw/toerist maar wilden kopen aan rommeltjes en op de tweede markt waren allerlei dieren te koop. Dus ook goudvissen. Een hele hoop, allemaal in kleine plasticzakjes met een beetje water erin. Nee geen gelukkig leven voor deze beestjes, zal ons niets verbazen als Greenpeace binnenkort bij hun op de stoep staat. Na dat ik Karlijn bij alle lieve kleine katjes en hondjes heb weggetrokken zijn we weer terug gegaan naar ons hotel om daar om 18:00 worden opgehaald door Bart. We gingen uit eten in het Hong Kong Hotel. In het hotel hadden we met Camp afgesproken en hebben we heerlijk Japans gegeten met weer een fantastisch uitzicht! En wat een overheerlijke gerechten. Dit was een goede afsluiting van de gezamenlijke week met Bart en Camp. De volgende dag ging Bart en Camp weer richting China en gingen we Bart alleen nog maar zien als hij ons bij het vliegveld afzette.

De dag van Karlijn, want om 9:30 zijn we op de metro gestapt onderweg naar Disney Land Hong Kong! Na wat overstappen de laatste metro genomen die al helemaal Disney was, inclusief Mickey oren, beeldjes van Disney figuren in de metro enzovoorts enzovoorts. In het park onze ogen uitgekeken, als is het park heel wat kleiner dan bijvoorbeeld in Parijs. We hebben wel Goofy, Knabbel en Babbel, Tinkerbel en Doornroosje gezien. Ook zijn we met haar op de foto geweest. In de middag hebben we ‘Festival of the Lion King’ gezien, een hele gave show! Daarna hebben we de parade gezien waarbij alle Disney figuren op karren langs kwamen. ’s Avonds is Karlijn verstandig geworden en een nieuwe Iphone 5S gekocht en haar Samsung in Hong Kong verkocht.

Vandaag de laatste volledige dag in Hong Kong. We gingen naar de Cable Car. Een gondel die van een berg top via nog twee andere bergtoppen helemaal boven in de bergen uitkomt. Bij de ingang stond een bord met het weerbericht wat er voorspeld was: Onweer en regen. Wij keken elkaar aan en begonnen te lachen. Onweer? Het is 30 graden met zon. Dat zal toch wel meevallen. Na een tijdje in de rij gestaan ook zo’n gondel in. Wat een uitzicht! En wat hoog! Ja het was toch stiekem wel een beetje spannend. Na een rit van zo’n 20 min kwamen we boven op de berg aan. Het was toch wel mistiger hier dan beneden in het dal. Na een lunch naar de Big Boeddha gegaan. Deze staat helemaal boven op de berg dus het laatste stuk moet je te voet afleggen. Na deze bezichtigt te hebben liepen we snel weer terug naar de gondels want we hoorde in de verte al onweer. Oh nee! Zullen ze dan toch gelijk hebben. Nu snel doorlopen dachten we. Onderweg terug kwamen mensen ons voorbij rennen, die dachten hetzelfde als wij. Halverwege werden we ingehaald door een grote wolk, alles was een en al wolk en je kon weinig meer zien. Toen was het toch best fris zo in je T-shirtje. Eenmaal terug bij de Cable car was het heel erg druk. En er werd van alles omgeroepen maar dat was uiteraard alleen in het Kantonees, en aangezien we dat niet kunnen verstaan was het even onduidelijk voor ons. We zagen in ieder geval dat de baan met de gondels was stilgelegd en we dus waarschijnlijk nog wel even boven waren. Na wat wachten en goed luistere hadden we opgevangen dat ze bussen ingezet. Nou dat konden we in ieder geval weer terug. Dus wij hadden onze rust weer gevonden. Maar dat werkte niet zo bij onze Aziatische medemens, want het was al einde van de dag dus die wilden ook naar huis. Het leken wel beesten met vuur om hun heen. Ze klommen onder de hekjes door en gingen aardig met hun ellebogen te werk. Wij hadden al vaker meegemaakt dat de mensen aardig zijn tot bepaalde hoogte. Wat wij normale normen en waarde vinden hebben hun soms helemaal niet. Wij hadden al gelezen dat je gewoon terug moet vechten. Dus wij als gezonde Nederlanders zijn toch iets groter en sterker dan menig Chineesie in de rij dus dat ging ons nog aardig goed af. Gewoon af en toe wat ellebogen en wat spieren aanspannen. Na dat getouwtrek en ongeveer twee uur verder was het weer opgeklaard en gingen de Cable Car weer aan. Dat was toch wel fijn want dit hield in dat we niet met een bus 1,5 uur slingerend de berg af moesten.

Half 9 ’s ochtends, Bart stond op de stoep. Hij kwam ons ophalen om naar het vliegveld te brengen want vandaag gingen we vliegen naar Jakarta. Nadat we de juiste terminal hadden gevonden hebben we ingecheckt en afscheid genomen van Bart. We konden wat later boarden dan dat er op de ticket stond, maar dat waren we gewend. Je bent tenslotte nog steeds in Azië. Eenmaal in het vliegtuig kregen we te horen dat ze nog toestemming nodig hadden om te vertrekken, na 3 keer te horen gekregen dat het echt niet lang meer duurde gingen we eindelijk de lucht in met aardig wat vertraging. We hadden een tussen stop in Kuala Lumpur, de hoofdstad van Maleisië. Hier kwamen we rond het avondeten aan, dus snel wat gegeten want door de vertraging hadden we niet veel tijd meer over om over te stappen. Om half 7 gingen we de lucht weer in, dit keer wel op tijd. Na een vlucht van 3 uur en een uur tijdsverschil kwamen we om half 9 aan in Jakarta. Snel een visum gekocht en door de controle. Dat ging allemaal vrij soepel. Toen begon de ellende. Karlijn haar backpack lag op de band samen met nog een paar andere tassen maar meer niet. Na lang wachten en zoeken, zagen we dat iedereen bij de afdeling lost en found stond. Nee hè! Al snel hoorde we dat bijna alle bagage in Kuala Lumpur vergeten was op onze laatste vlucht. Het goede was dat ze wel zeker wisten dat alle bagage uit Hong Kong aangekomen was in Kuala Lumpur. Na wat formulieren ingevuld te hebben beloofde ze ons dat de bagage met de volgende vlucht mee kwam en dat de spullen om 00:30 aan zouden komen in Jakarta. Het was intussen 22:00 ja gaan we wachten of niet? Ze hadden ons gevraagd of ze het moesten brengen bij ons hotel. Nou ja doe dat dan maar. Het zou die nacht of de volgende ochtend vroeg afworden geleverd. Met dat vertrouwen toch maar een taxi ingegaan en ons hotel opgezocht. Na een aardige slapeloze nacht om 07:00 er maar uit gegaan. Zijn me spullen er nog steeds niet? Ik gevraagd aan het hotel of ze organisatie konden bellen waar ik de formulieren had ingevuld. Na wat telefoontjes hoorde ik (het was intussen 13:00) dat mijn backpack echt onderweg was en rond 14:00 aan zou komen. En ja hoor stipt om 14:00 was hij daar, mijn backpack met alles er nog in en helemaal heel. Wat een opluchting!

Die middag gingen we op pad om een treinticket te kopen voor onze volgende bestemming, dan hadden we die in ieder geval al in de pocket. Op het station lekker Nasi Goreng gegeten, een gerecht wat ook in Nederland bekend is (alleen wordt het in Nederland verkocht bij de Chinees, terwijl het een Indonesisch gerecht is) maar hier word dat toch even wat anders gemaakt. Uiteraard veel pittiger maar ook krijg je het vaak niet zo gemixt als in Nederland dus soms ook gewoon witte rijst met alle onderdelen apart.
Omdat het treinstation een half uur lopen was en we de eerste keer terug moesten omdat je bij het boeken van treintickets ook je paspoort nodig hebt. Hadden we uiteindelijk twee uur aardig doorgestapt en kwamen we weer aan bij ons hostel. Na een bakje noodles en een biertje lekker gaan slapen.

De volgende dag gingen we de stad in om wat dingen te bekijken, al vrij snel kwamen we er achter dat er buiten een kerk, national museum en nog wat Nederlandse invloeden niet te veel te zien was in Jakarta. De dag erna gingen we met de taxi naar het treinstation. Onderweg naar Bandung. Een stad die redelijk groot is, waar niet te veel te zien is maar wel vaak wordt gebruikt als tussenstop voor het veel verdere Yogyakarta. Na een treinrit van zo’n drie uur aangekomen in Bandung. Hier wat eten opgezocht in een lokaal tentje. Uiteraard waren we weer zeer interessant. Na een tijdje wen je er wel aan als iedereen zijn nek verdraaid als ze ons zien lopen. Zijn we toch nog een beetje beroemd. Die avond hadden we een tentje opgezocht op internet maar na heel lang lopen in rare straatjes hadden we beide zoiets van nou dit gaat het niet worden. Op het moment dat we weer terug naar ons hotel wilden begon het ook nog te hozen dus toen waren we er bij helemaal klaar mee. Na eindeloos gewacht te hebben op een taxi eindelijk weer terug gekomen bij ons hotel. We kwamen er achter dat vlak bij ons hotel een soort van KFC was waar ze kip verkochten. Dus daar naar toe gespurt en daar maar wat gegeten. Wat ook voor die mensen weer heel speciaal was want blanke mensen waren ook daar nog nooit geweest. Na dat gehad te hebben vonden we dat het wel tijd was voor een biertje. Dus naar de supermarkt, hier werden we er aan herinnerd dat Indonesië een land is waar het geloof voor het algemeen Moslim is. En wat houdt dat in dat ze overal Halal vlees hebben maar ook géén alcohol. Dus in die hele supermarkt was geen bier te krijgen. We zaten niet in een toeristisch stuk van de stad en werd het dus nergens verkocht. We hadden nog wat pogingen gedaan om het te vragen, en er wist iemand wel een supermarkt maar dat was meer dan een uur lopen. Nou ja dan maar geen bier. Toch konden we het niet laten om bij de receptie van het hotel te vragen of ze ergens bier hadden. Dat hadden ze niet, maar toen we de receptie uitliepen had iemand ons gehoord en die man kon wel aan bier komen. Dus wij hem geld gegeven en hij kwam na een half uur bij onze kamer met de biertjes! Toch nog gelukt.

De dag erna hadden we even een dag rust om alles weer op order te brengen. Er was in Bandung zelf toch niet veel te beleven. Dus dit hield in dat we nadat we ontbijt op de kamer hadden gehad ( Nasi Goreng) alle foto’s op order gingen brengen, onze was gedaan en nog meer klusjes.

06:00 de wekker gaat, onze spullen pakken en een uurtje later zaten we in de taxi. Om 08:00 zaten we in de trein richting Yogyakarta. Weer hadden we de duurste klasse geboekt, omdat je dan zeker bent van je zitplaats en het alsnog geen geld is. Dus na 8 uur in de trein, comfortabel en met een gevulde maag, want in de trein verkochten ze lunch, dus lekker aan de Nasi rammes gegaan zijn we aangekomen in Yogyakarta. Na wat rommelen en wat mie gegeten te hebben lekker op tijd gaan slapen.

Vandaag gingen we er op tijd uit, kregen we ontbijt bij onze kamer, zoete broodjes en een kop thee. Na ons te hebben opgefrist zijn we de stad in gegaan. We wilden naar het Sultan Palace maar toen we daar aankwamen was er een bruiloft aan de gang en mochten we niet naar binnen. Nou dan maar naar het Water Castle, wel leuk om te zien maar niet speciaal. Hierna zijn we doorgelopen naar de Malioborostreet. De hoofdstraat van Yogyakarta. Hier zijn veel kledingwinkels en restaurantjes. S’avonds op tijd erin want de volgende dag werden we om kwart voor vier opgehaald. We gingen naar Borobudur. Een van de wereldwonderen en omdat we zo vroeg weg gingen waren we op tijd om de zonsopkomst te zien over de Borobudur vallei. Heel erg mooi om te zien! Daarna zijn we naar de Borobudur zelf gegaan. Hier waren we weer een attractie voor alle lokale kinderen die daar ook waren vanwege een schoolreisje. Dus we zijn wel 50 keer op de foto gezet en meer dan 15 keer op de foto gegaan met de kinderen. We voelen ons steeds belangrijker hier, hahah. Die middag hebben we na een dutje niet veel meer gedaan.

De volgende dag werden we om 13:30 opgehaald om de zonsondergang te zien bij de Prambanan. Ook weer iets wat vroeger tempels waren en nu op de UNESCO Wereld Erfgoed Lijst staat. Daar hebben we veel mooie foto’s gemaakt en zijn er weer veel foto’s van ons gemaakt. We zouden om 18:00 weer terug gaan maar onze chauffeur vertelde dat wij als enige van de tour niet naar het Ramayana Ballet Prambanan gingen. Dus na wat overleggen besloten we dat er ook achter te plakken. Na wat avond eten samen met een Italiaans stel die ook de toer deed, zijn we naar het openlucht theater gegaan. We zaten eerste rang en hadden er veel van verwacht. Maar dit bleek tegen te vallen. Het was geen ballet en het was meer een toneelstuk waar er op de achtergrond oude muziek speelde. Het verhaal was moeilijk te volgen en we vonden het dus ook niet erg toen het afgelopen was. We waren om 23:00 weer terug bij ons hostel.

De laatste volle dag in Yogyakarta, we deden s’ochtends rustig aan en zijn s’middags als nog naar het Sultan palace gegaan, dit stelde niet veel voor. Buiten dat er wat Nederlandse dingen bij stonden. Die avond een lekker biertje gedaan want de volgende dag hadden we pas s’avonds de trein naar Malang. Deze trein vertrok om 22:15, en daar zaten we dus een hele nacht in. Dus dat was redelijk hangen en wurgen aangezien we de nacht moesten doorbrengen in een stoel. Om 5:30 zijn we dan toch aangekomen in Malang. Hier hebben we gelijk de treinkaartje voor onze volgende bestemming gekocht en de taxi ingegaan.
Vandaag zijn we dus in Malang aangekomen. Na een paar uurtjes wachten omdat onze kamer nog niet klaar was heerlijk ons bedje ingedoken om de verloren slaap een beetje in te halen.
Na wat slaap eruit gegaan om even de stad in te gaan. Hier hebben we gelijk onze toer geboekt voor dinsdag. Dan gaan we namelijk naar de vulkaan en National park: Bromo. De volgende dag zijn we naar Toko Oen geweest, een begrip in heel Indonesië. Een restaurant dat al sinds 1930 bestond en is opgezet door Nederlanders, je kon hier dus ook kroketten, uitsmijters en meer van onze Nederlandse gerechten proeven. Ook kon al het personeel de bestellingen opnemen in het Nederlands. Heel leuk om mee te maken, zeker na zo’n lange tijd weg uit Nederland. Uiteraard hebben we even een kroketje geprobeerd maar nee. Het is niet het zelfde en zeker niet zo lekker als bij van Dobbe. ‘s Avonds probeerde we op tijd te gaan slapen want de volgende morgen om 01:30 zouden we worden opgehaald. Dat vroege slapen kwam uit op een uurtje slapen en voor de rest wakker liggen, dusja.

Half 2, we haalde nog een ander stel op dat uit Frankrijk kwam en gingen onderweg naar Bromo. Twee uur in de auto. Eenmaal aangekomen onderaan de berg die naast de Bromo vulkaan ligt was het nog donker en koud. We stapten over op een grote jeep en moesten toen nog een half uur met de Jeep de berg op. Toen we daar aankwamen zagen we iedereen lopen met winterjassen, sjaals en mutsen. Dus ik moet zeggen we zijn dan wel Nederlanders maar het was toch best fris in je korte broekie en een T-shirtje. Gelukkig had onze gids, die luisterde naar de naam Cheeta, daar een oplossing voor. Je kon voor 0,70 euro een grote warme winterjas huren. Daar waren we beide toch wel blij mee. Toen we nog verder hadden gelopen was het nog donker en waren we bij het uitkijkpunt. Van hier kon je dan de vallei, de Bromo vulkaan zelf en de zonsopkomst zien. Het weer werkte eerst aardig mee en het was helder en je kon de sterren aan de hemel zien staan. Als snel veranderde die heldere hemel in een grote mistlaag die om de berg heen hing. Je kon dus niets meer zien. Heel erg jammer dat we de zon dus niet zagen opkomen. Het was weer licht en rond 05:30 zijn we weer naar de Jeep gegaan om de berg weer af te gaan. Halverwege waren we uit de wolken en konden we alsnog mooie foto’s maken. Gelukkig! Eenmaal beneden zijn we met de Jeep richting Bromo gaan rijden over vulkanische as wat hard was geworden. Dit is gebeurt in 2012/2013. Bijna een heel jaar heeft de vulkaan gloeiend heet water (dus geen lava want dat heeft deze vulkaan niet) uitgespuwd en de hele omgeving is dus bedolven onder zwartig zand.
Bij de vulkaan zijn we te voet verder gegaan. Na een half uurtje gelopen te hebben en de vulkaan beklommen te hebben waren we boven. Konden heel de omving vanuit hier zien en uiteraard in de vulkaan kijken. Was super om dat van binnen te zien maar wat een lucht! Ongelofelijk wat stinkt dat zeg. Of er miljoenen rotte eieren liggen te smeulen in die vulkaan. Na wat foto’s zijn we weer terug gegaan en om 11:00 waren we weer terug bij ons hostel. Na dat uurtje van afgelopen nacht toch maar weer wat geslapen. Maar niet te veel want de volgende dag was weer een vroege dag. Onze wekker ging om 03:15 want onze trein naar Surabaya ging om 04:35. Dit keer geen luxe eerste klasse maar de laagste klassen trein maar dan wel met airco. Er gingen namelijk geen andere treinen. Gelukkig was deze treinrit maar 2,5 uur want de bankjes waar we op zaten kregen we na een uur al houten billen van. Maar we betaalde dan ook niks voor de treinrit, namelijk 1,70 euro. Daar kan je in Nederland niet eens naar het volgende dorp en dat zeker niet met airco.
Even na zevenen kwamen we aan in Surabaya. Alle lokale mensen die ook Taxi Taxi Taxi roepen weer van ons afgeslagen en weer opzoek gegaan naar een taxi die is aangesloten bij de ‘Blue Bird’ organisatie. Die taxi’s zijn fatsoenlijk en de mensen spreken nog aardig Engels. Na even zoeken konden we er één vinden en na 20 min in de taxi een bedrag moeten betalen wat 2
keer onze treintickets was. Om even terug te komen op het bizarre bedrag van de treintickets zeg maar.

Savira hostel, waar we nu zijn is in heel dure wijk en de man waar we verblijven heeft gewoon een kast van een huis waar hij kamers in verhuurd. Geweldige mensen. We kwamen dus ‘s ochtends aan en werden gelijk naar onze kamer gewezen door iemand van het personeel. Nadat we ons hadden geïnstalleerd kregen we onze welkom sapjes. Even een paar uurtjes geslapen en toen we wakker waren en de deur open deden kwam gelijk de eigenaar naar ons toe. Ja dit is ons vistiekaartje en dit is een mobiele telefoon, als er iets is, je moet worden opgehaald of je bent verdwaald kan je me bellen met deze mobiele telefoon. Waar wil je naar toe vroeg hij, nouja we willen graag iets eten. Ok ik breng je wel even naar de mall daar kan je goed eten. Dus ja zo gezegd zo gedaan. Wat een service!
Na dat we wat hadden gegeten zijn we naar Kambing Kuning geweest oftewel het kerkhof in Surabaya waar ook het Ereveld voor de Nederlanders is die hun leven hebben verloren in de strijd tijdens de oorlog in het toenmalige Nederlands-Indië. Heel speciaal om daar te zijn en om al de graven te zien. Meer dan 1100 lijken liggen in het ereveld en dan zijn er nog twee kerkhoven die er om heen liggen waar de lokale mensen liggen waar nog eens duizenden mensen liggen.

De volgende dag hebben we eens lekker uitgeslapen dat hadden we wel verdiend na zulke korte nachten. Al snel werd er op de deur geklopt een paar broodjes en een sappie. Huh? We hebben toch niet betaald voor een ontbijt. Nee maar jullie lusten toch wel wat zei hij. Oh oke. Bedankt !
Nadat we ons opgefrist hadden heeft hij ons weer bij een ander groot winkelcentrum afgezet waar je kan shoppen, eten, koffie kan drinken en meer. Hier hebben we voor dit verhaal gezorgd en de foto’s.

Morgen einde van de middag lokale tijd vliegen we van Surabaya naar Medan dit ligt op het eiland Sumarta. We hebben besloten om niet naar Borneo te gaan omdat we er geen tijd voor hebben het heel erg duur is en de vliegtuigmaatschappijen die er vanaf hier op vliegen regelmatig crashen en op de Europese zwarte lijst staan dus niet in europa mogen vliegen. Dat zegt al genoeg. Ook komt er bij kijken dat je in het noorden van Sumatra waar we naar toe vliegen, ook orang-oetangs te zien zijn. Ook is er een gigantische National park daar. Dus hebben we besloten daar naar toe te gaan. Van daar gaan we naar het zuiden van het eiland reizen en vanaf daar vliegen we na ongeveer 1,5 week naar Singapore, na Singapore vliegen we naar Lombok om vanuit daar de Gili eilanden, Komodo eiland en Bali te bezichtigen. En dan is het alweer tijd om naar Nederland te vliegen. De tijd vliegt nu echt voor ons. Dus we genieten nog elke dag van de zon, de mooie dingen en de cultuur.

We hebben weer knetter veel foto’s gemaakt dus meerde albums:

Album 1:
http://www.mijnalbum.nl/Album=HU87CMAT

Album 2:
http://www.mijnalbum.nl/Album=UN4XO84D
Van de week voegen we de laatste paar foto's nog toe

Groeten Humpie en Dumpie!